Ταινία μικρού μήκους: "Τι είναι αυτό;"

Μια εξαιρετικά συγκινητική ταινία μικρού μήκους -ούτε 5 λεπτών- που μας θυμίζει να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που μας μεγαλώσανε. Σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πιλάβιου.

«Μια μωβ σκιά»...

Αρθρο του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ για τα επεισόδια που έγιναν τον Μάιο του 1986... Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Το Τέταρτο»

«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Μιχάλης Μητσός: Ξεχάσαμε να λέμε «όχι»

Τρεις λέξεις.

Αγαπητέ Τζορτζ Στάινερ, που στα ογδόντα σας είστε πιο διαυγής από ποτέ, μπορείτε εν μέσω όλης αυτής της πνευματικής σύγχυσης να ξεχωρίσετε για μας τρεις λέξεις; 

OΧΙ. Ξεχάσαμε την τέχνη τού να λέμε «όχι», απαντά ο μεγάλος κοσμοπολίτης διανοούμενος στη σχετική έρευνα της Ρεπούμπλικα. «Όχι» στη βιαιότητα της πολιτικής, «όχι» στην παράνοια των οικονομικών ανισοτήτων, «όχι» στην εισβολή της γραφειοκρατίας στην καθημερινή μας ζωή. «Όχι» στην ιδέα ότι μπορεί να θεωρούνται φυσιολογικοί και να γίνονται αποδεκτοί οι πόλεμοι, η πείνα, η παιδική δουλεία. Έχουμε ξεχάσει να λέμε «όχι», έχουμε γίνει πρωταθλητές στην παθητικότητα, αισθανόμαστε αμηχανία απέναντι στη διαμαρτυρία. Οι μεγάλες προσωπικότητες της εποχής μας, αντίθετα, οι Μαντέλα και οι Χάβελ, δεν αισθάνθηκαν ποτέ αυτή την αμηχανία. Πρέπει να φταίει η οικογένεια και το σχολείο, για να μη μιλήσουμε για ολόκληρο το σύστημα ενημέρωσης. Αυτοί μας μπολιάζουν συστηματικά με τον ιό του κομφορμισμού. Αυτοί μας διδάσκουν τον φασισμό του χρήματος. 

Γεράσιμος Βώκος: Δώρα για καχύποπτους αναγνώστες

* Κάθε κόμμα διαθέτει το πατάρι ή το κελάρι του, στα οποία στοιβάζει τα θύματά του και τα ανομολόγητα όνειρά του

Γύρω στο 1930, ο Βαλερί δημοσιεύει ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Ματιές στον σύγχρονο κόσμο». Πρόκειται για μια σειρά από σύντομα δοκίμια που δεν διεκδικούν άλλη ενότητα πέρα από εκείνη που υποθέτει ο τίτλος τους. Ο συγγραφέας αφιερώνει αυτή τη συλλογή κειμένων, όπως την ονομάζει, «κατά προτίμηση στους ανθρώπους που δεν ασπάζονται κανένα σύστημα και που απέχουν από τα κόμματα. Δηλαδή στους ανθρώπους που είναι ακόμη ελεύθεροι να αμφιβάλλουν για τα αμφίβολα πράγματα και να μην απορρίπτουν όσα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν». Ο τόνος έχει ήδη δοθεί. Κάπως περιπαικτικός, ο Βαλερί γράφει ανάλαφρα για πράγματα σοβαρά, ενώ διασκεδάζει με το βαρύγδουπο ύφος των σοβαροφανών. Ένα από τα θέματα που τον απασχολούν, με τρόπο αφοριστικό και μόλις για τέσσερις σελίδες, είναι τα πολιτικά κόμματα.

Οδυσσέας Ελύτης: "Ο ποιητής του Αιγαίου". 16 χρόνια μετά το θάνατό του.

ΑΘΗΝΑ 18/03/2011

Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 1979, όταν oΟδυσσέας Ελύτης παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τα χέρια του Σουηδού βασιλιά Κάρολου Γουστάβου. Και μ' εκείνη την, καθιερωμένη από το πρωτόκολλο, ελαφρά υπόκλιση ευγενείας, "ο ποιητής του Αιγαίου" ύψωνε την Ελλάδα στους γαλαξίες του λόγου.

Σήμερα, τριάντα ένα χρόνια από τότε, το όνομα "Ελύτης" αντιφεγγίζει στη γη της παγκόσμιας ποίησης. Δεκαέξι χρόνια μετά το θάνατό του, (18 Μαρτίου του 1996, από ανακοπή καρδιάς) ο ποιητής είναι εδώ. Τραγουδιέται. Διαβάζεται. Μελετάται. Το όνομά του διαπέρασε το χρόνο: 'Έχει κι θάνατος τη δικιά του Ερυθρά Θάλασσα".

Ο κατά κόσμον Οδυσσέας Αλεπουδέλης, του Παναγιώτη και της Μαρίας Βρανά, με πατρική καταγωγή από την Παναγιούδα Λέσβου, γεννηθείς στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο Κρήτης, το τελευταίο παιδί από τα έξι της οικογένειας, ο γιος που αρνήθηκε να συνεχίσει το πατρικό εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας, πήρε δικό του όνομα για να πορευτεί στο δρόμο της ποίησης.

Όλη η αλήθεια για το μνημόνιο από τον οικονομολόγο και αναλυτή Δημήτρη Καζάκη

Το Μνημόνιο, η οικονομική κρίση, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, και 65.000 έλληνες με συσσωρευμένο πλούτο ο οποίος ισοδυναμεί με 4 φορές το ΑΕΠ της χώρας

Το πραγματικό ποσό που έχει δανειστεί το ελληνικό δημόσιο,  το κεφάλαιο δηλαδή των δανείων του ελληνικού δημοσίου, δεν υπερβαίνει το 7% του συνόλου του δημοσίου χρέους. Δηλαδή στα 340 τόσα δις ευρώ του χρέους, το κεφάλαιο που έχει πραγματικά δανειστεί το ελληνικό δημόσιο, δεν υπερβαίνει τα 20 δις ευρώ. Ολα τα υπόλοιπα είναι κεφαλαιοποιήσεις τόκων. Δανειστήκαμε 20 και βρεθήκαμε να χρωστάμε 340. Χώρια το τι έχουμε πληρώσει ως τώρα.